't is voorbij, de zon breekt door en alles wordt weer als hiervoor, kijk
de soldaten komen thuis, de rook trekt op, de stad ontwaakt
de oude grond verscheurt en naakt als de muren van mijn huis.

Een goed bedoelde glimlach verhult misschien de pijn
maar niet de heimwee naar een leven dat zo mooi had kunnen zijn
bleek en leeg de ogen hoe verschillig en verstard
tegen valse hoop gewapend door de werkelijkheid gehad
in de donker van de nacht komt steeds weer die vriend naast je staan
die vermoord is en begraven maar weigert dood te gaan

Langzaam wordt het tijd dat je je buren weer vertrouwd
want het graan moet weer gezaaid en ook de stad moet opgebouwd
alles is te koop er is weer brood en melk genoeg
nog even en er wordt ook weer gelachen in de kroeg
let nog op je woorden men huivert elke keer
als iemand ergens schreeuwt HE maar dat hoeft nou echt niet meer

want

't is voorbij, de zon breekt door en alles wordt weer als hiervoor, kijk
de soldaten komen thuis, de rook trekt op de stad ontwaakt
de oude grond verscheurt en naakt als de muren van mijn hart
maar het is voorbij