De weg van de enkeling is onontgonnen
Hij vraagt zich zo dikwijls af: wat ben ik nou begonnen
Want vaak genoeg dan struikelt ie, dan kan ie niet meer verder
Hij hoort niet bij een kudde en hij is beslist geen herder
En ook beslist geen held voor de zoekende aanbidder
Hij is gewoon een enkeling en zonder zwaard een ridder

Soms voel ik mij werkelijk gevangen
Een gedwongen gast aan tafel met wel vierentwintig gangen
Ik kan het niet meer aan, dames en heren
Ik heb niet het vermogen om zoveel te consumeren

Maar soms als ik ontvlucht uit de schijn waarin we leven
Beklim ik weer de heuvel en zie de horizon

Gedachten en m'n dromen zijn dan helemaal verweven
En weet, m'n liefste vrienden, dat ik niet meer anders kon
'k Bewonder jullie moed en jullie ijver
Maar laat mij zijn de lelie in de vijver
De vrucht van het water die zich opent voor de zon

De weg van de enkeling is onontgonnen
Hij vraagt zich zo dikwijls af: wat ben ik nou begonnen
Want vaak genoeg dan struikelt ie, dan kan ie niet meer verder
Hij hoort niet bij een kudde en hij is beslist geen herder
En ook beslist geen held voor de zoekende aanbidder
Hij is gewoon een enkeling en zonder zwaard een ridder

Soms voel ik mij in ondergrondse gangen
En overal is duister licht en ondergrondse zangen
Voor kinderen is spelen niet meer nodig
Ze kijken naar de video, de rest is overbodig

Maar kom een keertje mee, ik weet een stille weg naar buiten
En plotseling dan sta je in de prille ochtendzon

Je ademt even diep en hoort de eerste vogels fluiten
En je voelt je als een vlinder voor het eerst uit de cocon
Wist je dat de allereerste vlindertjes
Het dansen leerden aan de eerste kindertjes
Toe nou maar en dans je naar je eigen horizon