Na twintig jaren huwelijk kwam er plots een einde aan
Zo plotseling, dat je dat niet kon verwerken
Hij was weer eens een keer naar de hoeren toe gegaan
En je vond dat je dat toch moest laten merken
Tot dan toe bestond je leven voor je man en voor je zoons
En het kantoortje, waar je hem vaak assisteerde
Maar van iets bijzonders wordt op den duur iets gewoons
Zo gewoon, dat niemand het meer waardeerde

refr.:
Zo sloeg je uit het veld en was je uitgeteld
Maar je vocht door, al deed dat heel veel zeer
Je knokte over de top jezelf er bovenop
En zo veroverde je je eigen leven weer

Je vond toen je geluk bij een sul uit Amstelveen
Iets te weinig voor het leven toegerust
Maar hij had een aardig huisje en zo was hij niet alleen
Maar hij was zich van de rest niet zo bewust
Je liep bij een psychologe die zichzelf niet helpen kon
Dus hoe kon ze dat in godsnaam met jou
Zij had zelf haar eigen sores op de rand van haar gazon
En ook haar eigen vrienden waren haar niet trouw

refr.

Je vond toen Dirk, maar het bleek al
Na twee maanden dat hij voor jou
De alcohol niet liet staan
Hij stond ieder weekend ongekend te tanken
Behalve feestjes had je er niet zoveel aan
Toen gebeurde dat ook nog met je zoon
Die door zijn vader naar de klote was geholpen
Zoveel ineens, dat was echt niet meer gewoon

Gooi die stukken van't verleden in een hele grote doos
Zet um op woensdagochtend bij het vuil
Kijk er niet meer naar en laat het daar waar het hoort
En vindt dan goed dat ik heel even om je huil
Maar kom weer in het veld, al ben je uitgeteld
Vecht gewoon door, al doet dat soms heel zeer
Knok je weer naar de top, jezelf er bovenop
En verover je eigen leven weer