Op zekere zondagmorgen
Bij 't zingen van de mis
Begon het beeld van Maria
Te zweten in haar nis

Zweet gutste van haar voorhoofd
Zweet parelde als dauw
Langs wangen, hals en handen
Van Onze Lieve Vrouw

IJlings, van alle kanten
Kwamen, ten zeerste ontsteld
Vrouwen, om 't beeld te wissen
Met doeken toegesneld

Een mens was in ons midden
Die men de simpele heet
"Verneemt", riep hij, "de reden
Waarom Maria zweet

Het is voorwaar geen wonder
Jezus, het zwaard ontbloot
Wil de wereld verdelgen
Om onze zonden groot

Zij echter, vol genade
Belet hem toe te slaan
Hield zij zijn arm niet tegen
De wereld was vergaan"

Zo sprak hij, en wij, ziende
De wereld als hij is
Bekruisten ons voor Maria's
Zwetende beeltenis