Ay, edel schoon maeghet, wat deert er u hert
Dat gij niet en deelt int plezier
Het is er u buloft en gij staat in smert
Allenigh bij d'eghelantier
Nu datter u minne sijn kroon sal ontfaen
Nu sult gij toch blozen, certein.. Ah, sprack er dat maegdjen, ach laat
mij toch gaan
Naar Haerlem, naar mijn lieven Martijn
Mijn lieven Martijn

U vader, hij geeft u sijn gout en sijn goet
Dit kostelijck huys metten tuyn
U Boeders, u susters, u moeder so vroet
Sij bidden des hemels fortuyn
Vrouw Venus heeft self u vrijagie vol-end
En hoogh inde lucht lacht Jupijn
Ik wilde alleen, sprack het maegdelijn jent
Naer Haerlem, naer mijn lieven Martijn
Mijn lieven Martijn

En heeft u ghespeelken u niet geblanket
En staet gij niet ruyschend te pronck
Int bruydelijck kleed mette paerlen beset
Dat gheen dan u minnaer u schonck
Stracks druct u die onderdaan vriend'lijck en vroom
Sijn kus op u lieflijck aenschijn
Ach, laat mij, sprack 't maegdjen, mijn enigste droom
Van Haerlem, van mijn lieven Martijn
Mijn lieven Martijn

Daer liep men te hoop, en daer luydden alree
De klokken van Aemstelredam
Men strooyde roo rozen, men torschte se mee
Men riep dat de bruydegom quam
Daer vlood dat schoon maegdjen, toen niemand het sag
Daer kloech men: o waer souse sijn
Zij vlood er naar Haerlem, en lag noch dien dag
In d'armen van haer lieven Martijn
Haer lieven Martijn