Al weet je dat de wanhoop de hoop vaak verjaagt
En dat de levensvreugd vaak lang op zich laat wachten
Dat de rechtste rug het meeste verdraagt
Al blijft het leuker om je krom te lachen

Al weet je: de uiteind'lijke winnaar is niet
Wie zich op zijn succes kan beroemen
Maar hij die de bal tegen de paal aanschiet
En zich met zijn verlies kan verzoenen

Al weet je dat het afscheid onvermijdelijk is
Als je tenminste de boot niet wilt missen
En dat alleen wie weet dat alles tijdelijk is
Zich stervend van verdriet toch niet laat kisten

Toch niks wijzer, niets geleerd
Als het getij zich tegen je keert
Je went misschien aan het verdriet
Maar aan het afscheid niet

Een dag dat alles blonk en glom
Als nieuw in de stralende lentezon
De merel zong in de hoogste boom
De liefde woonde daar waar ik woon

Maar niks wijzer, niets geleerd
Als het getij zich tegen je keert
Dezelfde pijn en geen verweer
Net als de eerste keer

Een dag dat alles blonk en glom
Als nieuw in de stralende lentezon
Steeg de merel op en is 's avonds laat
Voorgoed vertrokken, weg uit de straat

Maar niks wijzer, niets geleerd
Dan breekt een hart voor de zoveelste keer
Je went misschien aan het verdriet
Maar aan het afscheid niet

Dat slaat met de deuren in 't holst van de nacht
Schopt tegen je schenen met al z'n kracht
Dat zeurt, dat jengelt, dat treitert, dat krabt
Dat krijst, dat jankt, dat vloekt en dat trapt
Dat laat zich niet sussen, niet kussen, niet dwingen
Niet pakken, niet slijmen en helemaal niet verdringen
Dat knaagt zich een weg door het merg van je dromen
Tot je het eindelijk hebt genomen

Zo'n dag dat alles glimt en blinkt
Alsof het geen eind is maar een begin
Stijgt de merel op en zal 's avonds laat
Voorgoed vertrekken, weg uit de straat

Misschien heb je dan dit geleerd
Als het getij zich tegen je keert
Alles went, zelfs het verdriet
Maar het afscheid niet