Na pequena aldea Había unha nena Que polos seus ollos Os vellos e mozos Chamábanlle a meiga.
Tódolos rapaces Iban detrás dela, E todos querían, E todos querían Casarse con ela.
Pero a meiga non quixo a ningún E quedouse solteira. Naide sabe si non poido amar Ou non quixo ela.
Pero os anos pasaron axiña E foise a beleza. Ten a cara cheiña de arrugas E chamanlle a meiga.
E chámanlle a bruxa, A bruxa e a meiga. Os rapaces traviesos do pobo Cando corren detrás dela. Moitas nais pra asustar aos seus fillos Din que van chamar a meiga.
Contáronme as vellas Que cando era moza Pasábase as horas Na beira da praia Falando coas ondas.
Din que tuvo amores Con un mariñeiro Que saleu do mare Cantando entre as ondas Nas noites de inverno.
Pero a meiga non quixo a ningún E quedouse solteira. Naide sabe si non poido amar Ou non quixo ela.
Pero os anos pasaron axiña E foise a beleza. Ten a cara cheiña de arrugas E chamanlle a meiga.
E chámanlle a bruxa, A bruxa e a meiga. Os rapaces traviesos do pobo Cando corren detrás dela. Moitas nais pra asustar aos seus fillos Din que van chamar a meiga.
Os rapaces traviesos do pobo Cando corren detrás dela. Moitas nais pra asustar aos seus fillos Din que van chamar a meiga.