Coa ialma ferida, cheiña de mágoas,
Nos ollos as bágoas no peito o dolor,
Deixounos a todos a horrible noticia,
Morreu de galicia o enxebre cantor.

O excelso poeta do chan galiciano,
Baixo o sol cubano avida rindiu,
Si da súa morte a conciencia tiña
Lonxe da terriña, que pena sentiu.

Chorade poetas sair e loitade,
Paxaros piade co triste piar,
Chorade penedos, valados, ponbiñas,
Chorade anduriñas, airiños chorar,
Que solo tristura no aire se aspire,
Que todo respire quebranto e dolor,
I as almas anvoltas de angustia e morriña,
Morreu da terriña o enxebre cantor.

Foi a súa vida, vida de amarguras,
Pracer e dozuras xamais puido ter
Pra esas almas tristes de loito cubertas
I o dolor abertas de doce morrer.

Morreu da terriña o enxembre cantor.