Ik zag haar zitten in 't park, 's nachts om twaalf uur
Ze zat te breien, heel alleen, en ik vroeg haar om vuur
Ze zei me: "Ik rook niet meneer", haar handen breiden door
"Maar zet u even naast mij neer, waar brei ik anders voor"

Zij was afschuwelijk om te zien, in haar zwarte cape
Wat kikkers speelden om haar heen, waar ze soms in kneep
Haar lange cape woei even op, ik zag een harig been
Ze breide alsmaar ritmisch door, de wind woei om ons heen

Maar plotseling kwam een derde arm van onder uit haar cape
Die klauwde om m'n schouders heen, in een stalen greep
Haar andere twee die breiden door, het angstzweet brak me uit
Het bliksemde, de lucht werd goor, ze zei: "Je wordt m'n bruid"

Ja, hoe ik los kwam weet ik niet, ik holde als een gek
En nooit ga ik dat park meer in, naar die helse plek
Ik weet alleen nog maar haar naam, haar lach klinkt in m'n oor
En zie je haar 's nachts in het park, toe, loop dan liever door