Iemand zei: "Dit is Annabel...
Ze moet nog naar 't station
Neem jij de wagen dan haalt ze het wel"
Ik zei: "Da's goed" en reed zo stom als ik kon.
We kwamen aan bij een leeg perron
En ik zei: "Het zit je niet mee"
Heel in de verte ging de laatste wagon
En Annabel zei : "Okee, ik ga met je mee"

En later lagen we samen, zoals dat heet
Een beetje moe maar voldaan
Er kwam al licht door de ramen ze zei:
"Ik heb geen tijd voor ontbijt ik moet gaan"
Ik zei alleen nog: "Tot ziens Annabel"
En ik dacht: "Ik zie jou nooit meer terug"
Ik dacht ik draai me om en slaap nog even door
Maar twee uur later was ik nog wakker,
lag stil op m'n rug

Annabel, het wordt niets zonder jou, Annabel
Annabel, het wordt niets zonder jou, Annabel

Zo bleef ik twee dagen liggen in bed
Ik was totaal van de kaart
Toen stond ik op ik moest niet denken maar doen
Want zonder haar was ik geen stuiver meer waard
Ik ging de stad door op zoek naar een glimp
En ik dacht: "Ik zie jou nooit meer terug"
Ik ging zelfs hardop praten in mezelf
En iemand zei: "Je stond een uur met je handen op de leuning van de brug"

Annabel, het wordt niets zonder jou, Annabel
Annabel, het wordt niets zonder jou, Annabel

En op een avond zag ik haar weer
Ze stapte net op de tram
Ze was nog mooier dan de vorige keer
Ik riep haar naam en trapte hard op m'n rem
Ik sprong de auto uit en greep haar vast
Ze stond stil en keek om
Ze keek me aan maar was nauwelijks verrast
Ik zei: "He, waar moet je naartoe"
Ze zei: "Naar het station"

Ik bracht haar weg ze kocht een kaartje Parijs
Ik zei: "En nog één erbij"
De lokettist gaf twee maal enkele reis
En Annabel keek even opzij
Ik zei: "Ik heb je gevonden vandaag
Ik laat je nooit meer alleen
Al reis je door naar Barcelona of Praag
Al reis je door naar het eind van de wereld
ik ga met je mee, hee"

Annabel, het wordt niets zonder jou, Annabel
Annabel, het wordt niets zonder jou, Annabel

Annabel, het wordt niets zonder jou, Annabel
Annabel, het wordt niets zonder jou, Annabel