De lucht is grijs en het moddert, het is een mooie dag maar niet voor mij
Op het station, een sigaret, hetis voorbij, het is voorbij

Ik heb genoeg van al mijn zonden, alle nachten, alle lol
De dag kriekt naar mijn einde toe en het perron staat vol

Forenzen en bejaarden, wat moeders met hun kind
Een halve zool, een burgerlul, een meisje kust haar vrind

Maar als ik aan de lokettiste denk, of aan die arme machinist
Heb ik, oh slappe softie, al mijn eerste trein gemist

Ik recht mijn rug, mijn hoofd omhoog, het gaat alleen om mij
Ik neem nog maar een sigaret en dan is het voorbij

Daar dendert in de verte al het noodlot op mij af
Strakjes mag men puzzelen met wat er mee moet in mijn graf

Zal het vol zijn in de kerk, wiens pak is er het zwartst
Wie heeft de duurste bloemen en wie huilt er het hardst

Wie heeft de langste toespraak en wie dragen er mijn kist
Verdomme, let ik weer niet op, heb ik mijn tweede trein gemist

Zelfs nu nog kleeft het ongeluk als een schaduw aan mijn zij
Ik neem nog maar een sigaret dan is het echt voorbij

Dag vader en dag moeder, dag zuster Ursula
Ik zie het niet meer zitten en geen stuiver laat ik na

Geen stereo, geen magnetron, geen boot, geen kruimeldief
Geen oude vaas, geen huwelijksring en ook geen afscheidsbrief

Want alles dat je nalaat is alleen familietwist
En nu heb ik, dankzij jullie, ook mijn derde trein gemist

De avond valt, men kijkt allang teevee
Ik neem m'n laatste sigaret, er zit ook nooit iets mee

En ik, en ik, ik sta hier maar als een skier op de schans
Als straks de bomen rinkelen grijp ik mijn laatste kans

Dan spring ik als een, god, hoe heet dat, mijn vrijheid tegemoet
Zo'n man die uit een vliegtuig springt, daar is de trein, maar goed

Je weet wel met zon rugzak om, zo'n ....... Parachutist
Daar gaan de bomen alwer open, ik heb mijn laatste trein gemist

Het is te laat, ik ga naar huis, de nacht ligt er voor mij
Al mijn sigaretten op dan is het echt voorbij

Want als de dood je zelfs niet is gegund dan rest nog slechts de kroeg
Ha, die Maarten, fluitje bier, en dat tot 's morgens vroeg

Nee het eind der tijd is niet een ding, maar een tergend langzaam feest
En doe mij nog maar een kopstoot en dan ben ik er geweest

Poolen tot de morgenstond, het zal zo moeten zijn
En in de verte hoor ik vaag daar gaat de eerste trein