Het huis verkeert in stilte
De ramen zijn gesloten
En de deur zit stevig in het nieuwe slot
Hij kijkt schuchter naar buiten
Door een gat in zijn gordijn
En ziet hoe het in zijn straat avond wordt

Dan komen die gezichten weer
Ze lijken op elkaar in het donker
Misschien zijn het zijn vrienden
Zijn makkers in de strijd
Maar dat zal hij nooit weten zolang hij binnen blijft

Evenwicht maakt ons gelijk
In een wereld zonder onderscheid
Want leef je zonder evenwicht
Dan leef je in eenzaamheid

Zo zit hij zwijgend voor zijn raam
En staart doelloos voor zich uit
Het spreken is hem ook allang vergaan
Ja, woorden zijn een machtig wapen
Want degene die maar wil
Kan ze op zijn manier begrijpen en verstaan

Met lede ogen kijkt hij naar de grond
Als iemand hem iets vraagt
Zijn tevredenheid maakt hem zo arrogant
Want hij is blank dus beter
Althans dat heeft hij zo geleerd
Gelijkwaardigheid blijkt fantasie
Op illusies gebaseerd

Evenwicht maakt ons gelijk
In een wereld zonder onderscheid
Want leef je zonder evenwicht
Dan leef je in eenzaamheid