Ik loop op de ruïne
van mijn gevoel voor jou
Wat nu alleen nog puin is
was ooit een groot gebouw

En zelfs de fundamenten
van wat hier heeft gestaan
Zijn na wat mooie lentes
al min of meer vergaan

Zo verloren we de kamers
van ons eigen luchtkasteel
Zelf gesloopt met grote hamers
en nu is er niets meer heel

Is dit het huis waar we kusten
waar we feestten en rustten
Is dit de plek waar we vreeën
en zoveel mooie dingen deden

Ik mis het trapje naar de sterren
en de grote open haard

Het huis van onze liefde
is onbewoonbaar verklaard