Wat hebben we gelachen in de vijfde klas
Met onze leraar Duits, die ouwe Van der Plas
De slechtste pedagoog die er te vinden was
Zijn stem klonk wat versleten
Als hij met grove kreten
Ons wees op onze cijfers en ons bandeloos gedrag
Maar niemand die zich stoorde
Aan al die lege woorden
Tot hij tenslotte uitgeteld
Door onz' geslepen vaart geveld
Ons zwijgend en vertwijfeld in de ogen zag

refr.:
In een van die gehorige
En veel te dure flatjes
Woonde hij heel netjes
Met zijn kleine stille vrouw
En een dikke witte kater
Maar dat wist ik pas veel later
En elke avond kwam ze met diezelfde vraag
"Hoe was het op school vandaag"
Dan zei die: "O, gewoon"
En vroeg ze: "Moet je thee"
Dan zei die: "Graag"

Wat hebben we gelachen in de vijfde klas
Met onze leraar Duits, die ouwe Van der Plas
Die nooit eens voor een goeie grap te vinden was
Hij gaf niet om decorum
Hij schold ons uit voor schorem
En zwaaide met zijn kleine witte vuisten in het rond
Hij raasde en hij tierde
Terwijl wij om hem gierden
Tot hij tenslotte uitgeput
Voor onze aanval onbeschut
Zijn blikken door het venster naar de hemel zond

refr.

Wat hebben we gelachen in die vijfde klas
Met onze leraar Duits, die ouwe Van der Plas
Die op de laatste schooldag toch wel aardig was
Hij schudde onze handen
En zei tot onze schande
Dat 'ie hoopte nog eens iets van ons te horen als het kon

In een van die gehorige
En veel te dure flatjes
Ontving hij mij heel netjes
Met zijn kleine grijze vrouw
En een ouwe witte kater
Maar dat was jaren later
En tijdens het gesprekje
Zei die plotseling wat vaag
"Ik mocht jou toch wel graag"
Zijn vrouw stond peinzend op
En vroeg me: "Wilt u thee"
En ik zei: "Graag"