Als je een maand of wat getrouwd bent, word je zoetjesaan al wijs
Dan begin je te beseffen: 't Huwelijk is geen paradijs
Vroeger deed je wat je wilde, kwam en ging je als je wou
Ben je nu eens laat voor 't eten, vind je een boze vrouw
En dan zwijg je, maar dan krijg je dikwijls toch berouw

refr.:
En toch zou ik van niemand anders kunnen houwen
En toch zou ik met niemand anders willen trouwen
Want iedere vrouw heeft toch haar nukken en haar vlagen
En die verdragen, moet iedere man
Je moet 't geluk toch altijd met z'n tweeen maken
En bij een ander vind je 't ook niet opgeschept
Je zou misschien nog van de wal in 't slootje raken
Je kunt maar beter houden wat je hebt

Als je rustig zit te werken hoor je opeens je vrouw's geluid
"Man, wil je even kolen scheppen, laat je 't hondje even uit"
Vroeger had je zes paar schoenen, hoeden, boorden zonder hemd
Nou krijg je eens per jaar een dasje als je jarig bent
En al sjouw je, vindt je vrouw je toch een schriele vent

refr.

Soms ga ik tegen schemerdonker even stil naar boven toe
Dan zie ik haar bij 't wiegje, dekt ze onze jongen toe
'k Hoor de kleine vrolijk kraaien, met z'n armpjes om haar heen
En ik sluip, met dwazige ogen, even stil weer heen
'k Zit tevreden dan beneden, en ik denk alleen

Daarom zou ik van niemand anders kunnen houwen
Daarom zou ik met niemand anders willen trouwen
Want iedere vrouw heeft toch haar nukken en haar vlagen
En die verdragen, moet iedere man
Je moet 't geluk toch altijd met z'n tweeen maken
En bij een ander vind je 't ook niet opgeschept
'k Zou voor geen goud dat tweetal kwijt ooit willen raken
Ik ben gelukkig dat 'k ze beien heb