Ik kan mijn ogen niet geloven, als ik jou daar zo zie staan,
zo opwindend oogverblindend, zo stralend mooi, lief en spontaan.
Ik kan mijn ogen niet geloven, wat een schoonheid wat een vrouw,
ik ben totaal ondersteboven en dat komt allemaal door jou.

Ik dacht daar is ze, het kan niet missen m’n hard raakte van slag.
Ze was een plaatje, hield van een praatje, ’t werd een hele dag.
Al haar geheimen heeft zij me uitgelegd,
en ondertussen onder het kussen heb ik haar toen gezegd.

Refrein:

Wij zijn nu samen en onze namen staan samen op één deur.
We doen en laten, de mensen praten we kennen echt geen sleur.
Ze heeft na al die jaren nog steeds die lieve lach,
ik kan het niet laten voor we gaan slapen te zingen met een lach.

Refrein: 2x