Nooit vergeet ik meer die dag
Toen ik nog klein was en alles anders zag
Een wereld vol rust en zonder geweld
Een wereld waar ik nog kon wensen
Alle bloemen waren van mij
Alle vogels zongen voor mij
Het was zo n mooie droom
Waarin ik leefde en dacht
Maar ook de tijd brak toen aan
Dat ik weer verder moest gaan
Zonder een lach of een hand
Die mij sterkt, die mij helpt
Ik zag weer de werk lijkheid

Welke mens stelt soms niet de vraag
Of het leven nu nog wel zin heeft vandaag

Wie kent niet een dag van schrijnende nood
De dag waarop wij 't niet meer wisten
Alle bloemen waren ver weg
Heel de wereld leek een woestijn
Niemand voelde mijn pijn
Niemand wist waar ik kon zijn
Toch komt er weer een nieuwe dag
Met ook het licht en een kans
En een weg en een tijd
En die tijd begint vandaag