Ik ben de jongen uit het sprookje - je hoorde daar wel van –
ik ben de jongen die niet griezelen kan.
Ik roerde als kind al wormen door mijn pap.
De anderen moesten griezelen maar ik nam gauw een hap.

Ik ben de zoon van een vrouw, ik ben de zoon van een man;
ik ben de jongen die niet griezelen kan.

Ze legden in mijn bed een rat of ook een slang,
’t geraamte van een erfprinses maar ’t maakte mij niet bang.
De duivels of de heksen, ze gaven mij geen vrees,
en ook niet de melaatsen met die gaten in hun vlees

Ik ben de zoon van een vrouw, ik ben de zoon van een man;
ik ben de jongen die niet griezelen kan.

Ik stond liefst bij de galgen en bij de folterpaal,
de brandstapels met ketters, dat was het allemaal.
Ook bij de giotinne genoot mijn stalen ziel.
’n Koningshoofd, ’n hoerenhoofd, ’t gaf niet, als ’t maar viel.

Ik ben de zoon van een vrouw, ik ben de zoon van een man;
ik ben de jongen die niet griezelen kan.

Maar ik liep door de historie, door regens bloed en as.
Ik proefde aan de wind al waar of de veldslag was.
Ik overleefde tijden – het bloed voerde mij mee –
tot ik mijn grote rust vond in mijn stoel voor de TV.

Ik ben de zoon van een vrouw, ik ben de zoon van een man;
ik ben de jongen die niet griezelen kan.

Ik hoefde niet meer te zwerven van slagveld naar schavot.
Om acht uur is mijn buis aan, hop mensen, ga kapot.
De lijken onder de auto’s, de vlieghal vol met bloed.
De mooiste hongerfoto’s, en de vlotten op de vloed.

Ik ben de zoon van een vrouw, ik ben de zoon van een man;
ik ben de jongen die niet griezelen kan.

Mijn kijkgenot moet duren, al slacht men de atleten;
men dooft daarvoor geen vuren, ‘k blijf in mijn stoel gezeten.
De brand in warenhuizen, een vrouw die springt naar benee,
de bomaanslag, het vlammend kind… Griezel ik eindelijk? Nee.

Ik ben de zoon van een vrouw, ik ben de zoon van een man;
ik ben de jongen die niet griezelen kan.

Nee, de wereld gaat niet onder aan Turken of Germanen
en niet aan Palestijnen, niet aan Amerikanen.
De wereld gaat niet onder aan Russen of aan Hunnen,
maar hij gaat onder aan de jongens die niet griezelen kunnen.

Ik ben de zoon van een vrouw, ik ben de zoon van een man;
ik ben de jongen die niet griezelen kan.




Muziek: Miel Cools
Tekst: Ed Leeflang