Laat me niet alleen
Toe vergeet de strijd, toe vergeet de nijd
Laat me niet alleen en die domme tijd
Vol van misverstand ach vergeten band
Het was verspilde tijd
Hoe vaak hebben wij met een snijdend woord ons geluk vermoord
Kom, dat is voorbij
Laat me niet alleen
Lief, ik zoek voor jou in het stof van de wegen
De paarlen van regen, de paarlen van dauw
Ik zal heel mijn leven werken zonder rust
Om jou licht en lust, goud en goed te geven
Ik stijg naar gebied waar de liefde troont
Waar de liefde loont, waar jouw wil geschiedt
Laat me niet alleen
Ik bedenk voor jou woorden, rood en blauw
Daar voor jou alleen en met warme mond
Zeggen wij mekaar
Eens was er een paar
Dat zichzelf weer vond
Ook vertel ik jou, van de jonkvrouw die stierf
Van nostalgie, hunkerend naar jou
Laat me niet alleen
Want uit een vulkaan die was uitgeblust
Breekt zich na wat rust, toch het vuur weer baan
En op oude grond, ziet men vaak het graan
Heel wat hoger staan dan op verse grond
Het wit met het zwart, zwakheid mint de kracht
Daglicht mint de nacht, mijn hart mint jouw hart
Laat me niet alleen
Nee, ik huil niet meer
Nee, ik spreek niet meer
Want ik wil alleen horen hoe je praat
Kijken hoe je lacht
Weten hoe je zacht door de kamer gaat
En niets vraag ik meer
Ik wil je schaduw zijn, ik wil je voetstap zijn
Ik wil je adem zijn
Laat me niet alleen