Je hebt dit lied al honderd maal gezongen
Van zonneschijn en het leven is zo zoet
Jij zingt dit lied zolang je lucht hebt in je longen
Al giet het pijpestelen op je strooien hoed
La vie, la vie, la vie est formidable
Zingt Chevalier, Montand of Aznavour
Maar ook al is dit leven soms wel miserabel
Je zingt maar door, je bent tenslotte troubadour

Je schreef 'n lied terwijl de and'ren sliepen
Van rozegeur en louter lentelicht
Toch heb je af en toe wel anders moeten piepen
Maar dan ging net je trein naar Hamburg of Maastricht
Maar je hebt dit lied steeds weer opnieuw gezongen
Van 'mensen, zie de zon daarboven staan'
En ook al klonk 't af en toe wat verwrongen
Als jij je eigen lieve zon zag ondergaan

Maar ze komt terug, ook midden in misere
Ze komt terug, die veelbezongen zon
Het kan 'n glimlach zijn die straalt in de parterre
Het kan 'n kind zijn met 'n blauwe luchtballon
Groot is de kunst om juist wanneer het donkert
Het licht te zien, ook in een stil verdriet
Die ene ster te zien die altijd nog wat flonkert
Dat is de kunst van ieder mens z'n levenslied

Ik vind de zon terug in al je liedjes
O, ik wou dat ik er een miljoen bezat
Ik ging de straat op en ik strooide melodietjes
Als witte vlinders op het grijze zebrapad

Je hebt dit lied al honderd maal gezongen
Van zonneschijn en het leven is zo zoet
Jij zingt dit lied zolang je lucht hebt in je longen
Al giet 't pijpestelen op je strooien hoed
Al giet 't pijpestelen op je strooien hoed
Al giet 't pijpestelen op je strooien hoed