En gang sku hu Anne tel kjerka
En unge sku bli døft

Hu gjekk på ski ner Mannaskaret
Ei rett så fæl og stri ei løype

Langt om lenge kom a seg ned
Men da mangla brått ungen hue

I skinnpåsa på ryggen hadde ungen vøri
Kanskje deist borti ei gran eller i berja

"Som om han hadde hue da je drog hjemmantefrå - men je veit å det ligger hen".

Hennes ektemann
Døktig klein mot slutten
Bare låg der

"Men tel slutt sette je kneet i prøsten på'n og finga i hølamotet, så kom den hellige Kuds fader og slokte pina".

Samuel, salig han var
Da'n fôr satt tre svarte Kuds engler og gol
Som korper

Heller ville¡¯n ikke i jorda
Kista vart børi fra skauen ned
Men da dem kom tel kjerka nær
Nekta hesta plent å gå

Det var nok'n Hønn-Erik som var på ferde ja.