De trein glijdt spoorslags door de groene velden
Als een geslepen broodmes door de zoete koek
Ik ben op weg van Amsterdam naar Leiden
Ik reis tweede klas en ik lees een boek
Ik lees niet echt het is meer een pogen
Door de herrie en het schokken van de trein
Dansen de bladzijden met letters voor mijn ogen
Die tranen en mijn hoofd doet pijn

De titel nog nauwelijks onderscheiden
Heb ik toch al een behoorlijk stijve nek
Als ik verstandig was, legde ik het boek terzijde
Dat doe ik niet, ben bang voor een gesprek
Ik lees ondanks de veel te luide stemmen
Ondanks de zware koffers in het bagagerek
En als de trein bij een onveilig sein moet remmen
Krijg ik de zwaarste koffer in mijn nek

De eigenaar vraagt of ik mij bezeerd heb
Dat heb ik, maar ik schud desondanks van nee
Ik voel me of ik met een beer gecopuleerd heb
En wankel door het gangpad naar de plee
Daar hoef je voor niemand bang te wezen
Daar mag je doen en laten wat je wil
Ik wil niet veel alleen maar lezen
Dan zijn we in Haarlem en de trein staat stil

Je mag de plee niet op stations gebruiken
Gehoorzaam verlaat ik het toilet
Ik neem me voor weer in mijn boek te duiken
Als mijn plaats door een soort pooier is bezet
Als ik alleen mijn jas nog maar wil pakken
Dan springt hij bereid tot een gevecht
Mijn handen zakken automatisch naar mijn zakken
Mijn geld en spoorkaartje zijn weg

Al eens eerder uit de trein getreiterd
Ren ik rap als racekak naar het toilet
De trein zit kennelijk vol met schijters
Op allebei de deuren staat "bezet"
Ik doe het haast in mijn broek, begin te huilen
Het zweet breekt uit, ik krijg een vuur van kleur
Ik probeer me in mijn boekje te verschuilen
Want ik hoor de kniptang van de conducteur

Vlak voor ik krankzinnig ben geworden
En middenin een angstig schietgebed
Ziet de conducteur mij met een boek en zegt in orde
Hij glimlacht tikt twee vingers aan de pet
Als ik tenslotte arriveer in Leiden
Dan weet ik mij gered door het boek en denk
Ook nog een gesprek kunnen vermijden
Heerlijk zo'n boekenweekgeschenk