Achter de facade van glitter en goud
Staat elke dag dezelfde lach, dezelfde sleur
Je wordt veel sneller oud
Als je van theater houdt
Van op- en afgaan door diezelfde deur
Achter die deur hoor je ze kermen
Een artiest lijdt wat af achter de schermen

Toch komt hij op met een lach en een pasje
Hij zingt van rozegeur en maneschijn
Maar als je kon kijken in zijn hart, onder zijn jasje
Zou je zeker minder vrolijk zijn

In zijn kleedkamer zet de komiek zijn kraaiepoten aan
Wat zou er van hem zijn als hij zijn vak niet had
Hij repeteert zijn repertoire
Hij doet het al dertig jaar
Bakken, die niet leuk zijn en gejat
Hijzelf heeft zelf het beste in de smiezen
Want daar staat hij trillend tussen de coulissen

Toch komt hij op met een lach en een pasje
Als het publiek niet lacht, houdt hij zich schijnbaar groot
Maar diep in zijn hart, onder zijn jasje
Gaat hij elke keer een beetje dood

Triest doet de danseres de spitzen aan haar voeten
Die hoofdrol is haar neus voorbij gegaan
Het was technisch nog wel goed
Maar ze weet dat dat er niets toe doet
Als je niet kunt sterven als een zwaan
Daar staat ze naar de anderen te kijken
En ze weet, dat zal ik nooit bereiken

Toch komt ze op met een lach en een pasje
En het publiek kijkt niet door de coulissen heen
Ze zoeken naar snoepgoed in hun tasje
Je staat in het theater zo alleen

Toch kom je op met een lach en een pasje
Je zingt van rozegeur en maneschijn
Maar diep in je hart, onder je jasje
Zul je altijd eenzaam zijn