De oude lucht bij oma, de geur van ziekenhuis
Een uitgeblazen kaars na weer een ruzie thuis
De geuren van verhuizen, het luchtje dat ze droeg
Je voelt weer het verlangen die keer dat je het vroeg

Woorden kun je vergeten
Beelden vervagen
Stemmen sterven weg
Maar wie kan de pijn van geur verdragen
Soms is er die somberheid, hoewel dat is niet het juiste woord
Het is meer een onbestemd gevoel van iets dat niet zo hoort
Met woorden blijft het stil en ook beelden raken niet
Maar wat alles boven brengt zijn de geuren van verdriet

Woorden kun je vergeten
Beelden vervagen
Stemmen sterven weg
Maar wie kan de pijn van geur verdragen

Woorden kun je vergeten
Beelden vervagen
Stemmen sterven weg