Toen mijn moeder was gestorven
Heb ik de dekens weggeslagen
Van haar bed in 't ziekenhuis en stil staan kijken in de nacht
Naar dat magere oude lichaam
Het was net een mooi dood vogeltje
Zoals ze moegestreden maar tevreden voor me lag

Ik heb haar toegedekt
En daar nog wat gezeten
Ik dacht: Dit is de eerste keer dat ik nadenk over jou
Je hebt gebaard, je hebt gevoed
Je hebt gesjouwd, je hebt getroost
Wat gebeurt er in een leven veel met het lichaam van een vrouw

Als dat twaalf wordt of dertien
Dan beginnen al de problemen
Van elke maand een week van streek en wiebelig te zijn
En als het dan wat voller wordt
En ronder daar van boven
Dan krijg je weer complexen van te groot of van te klein

En voortaan van dat moment af
Moet dat lichaam zich beschermen
Tegen hebberige blikken en handtastelijkheid
En altijd weer proberen
Om het evenwicht te vinden
Tussen ongewenste en gewenste intimiteit

Dan komen mooie jaren
Van zwanger en van baren
Volle wiegen, volle dagen en veel vingers in de pap
En er is nog niets te merken
Van het dagelijks harde werken
Want dat lichaam staat in bloei bij het blijde moederschap

Maar de jaren die verstrijken
En er komt steeds meer voor kijken
Om te zorgen dat het allemaal eruit blijft zien zoals toen
Wat vaker naar de kapper
En de schoonheidsspecialiste
En de plastische chirurg kan ook nog heel wat voor je doen

Maar de spiegelbeelden leren:
Het getij is niet te keren
Dat lichaam heeft z'n werk gedaan
Het is oud. En tot besluit
Zegt de dokter: 'Ach, mevrouwtje
Het is een kleine ingreep.'
En met dank voor het gebodene, mag alles er dan uit

En elke botte macho
Die dit niet kan bevatten
En het lichaam van de vrouw niet met respect verwent
Die moet zich met zijn maten
In de kroeg maar gaan bezatten
Daar heb ik maar een woord voor, en dat woord is
Impotent