Ik wil nou wel 'ns zeggen
Wat ik heb met Rotterdam
Wat zegt mij nou toch zo'n stad
't Is niet zo bijzonder
Dat ik daar ter wereld kwam
Of dat ik er een meisje had

Nee, het is wat anders
Het zit dieper, dat gevoel
Dat je voor een and're stad niet kent
Ik ben er in een rare tijd
Geboren, ik bedoel
Kort voor het bombardement

Ik hoorde de sirenes niet
Ik sliep gewoon, misschien
Ik wist niet dat het brandde in de stad
Maar toen ik het dan na de oorlog
Allemaal mocht zien
Vond ik het zo kaal en plat

Van de Ouwe Binnenweg
Tot aan de Jonker Frans
Zwierven we door die puinhoop rond
En bij de Sint Laurens
Had je altijd wel de kans
Dat je daar een mooie schedel vond

In een groene woestenij
Met soms nog een gebouw
Speelden we 'n onbekommerd spel
Onbewust van wat daar
Allemaal weer komen zou
Maar dat weten we nou dan wel

'k Stond er altijd bij
Als de fundering werd gelegd
Ik miste nooit een eerste paal
Wat je van een binnenstad
Toch niet zo dikwijls zegt
Ik zag 'r bouwen... helemaal

Samen zijn we opgegroeid
Ik ken je, Rotterdam
We hebben het toch voor mekaar
Vijftig jaren verder en daar ben je, Rotterdam
Groot en sterk en kant-en-klaar

Kijk, dat wou ik zeggen
Want dat voel ik nou en dan
En wie vindt dat zoiets niet kan
Die komt niet uit Rotterdam en snapt daar toch niks van
Dus, daar heb ik mooi geen boodschap an