Deze zee, die ik zo vaak bevaren heb
Zee van tranen, lieve zee van overvloed en eb
Deze zee, is mij zo vaak te hoog gegaan
Maar wat zij deed, ik kon haar nooit weerstaan

Ieder licht, dat mij dicht bij de haven bracht
Bleek een schip, passerend in de koude donkere nacht
In de ochtend, hees ik dan mijn zeilen weer
Deze zee, werd mooier elke keer

Hoe vaak vond ik niet aan land, vaste waarde vaste grond
Likte zij niet het zout, van mijn ogen en mijn mond
Hoe vaak dacht ik niet, dat d’aarde mij veranderen kon
Terwijl ik droomde, van een blauwe horizon.

Deze zee, hoe vaak heb ik haar niet vervloekt
Zij is anders, dan datgeen waar iedereen naar zoekt
Maar op haar golven, ben ik altijd dichtbij mij
Deze zee, deze zee, ben jij!

Hoe vaak vond ik niet aan land, vaste waarde vaste grond
Likte zij niet het zout, van mijn ogen en mijn mond
Hoe vaak dacht ik niet, dat d’aarde mij veranderen kon
Terwijl ik droomde, van jouw blauwe horizon.

Stukje Instrumentaal

Hoe vaak vond ik niet aan land, vaste waarde vaste grond
Likte zij niet het zout, van mijn ogen en mijn mond
Deze zee daarvan ik alleen de diepte ken
Weet dat ik, voorgoed haar zeeman ben
Deze zee, die leeft in mij, dat ben jij!