Soms denk ik 's avonds even aan de dood
Hoe het mooiste uit mijn leven zal verdwijnen
Hoe de zon van het licht niet meer zal schijnen
Dan denk ik even aan de dood

En starend in het donker voel ik eindeloos verdriet
Als een mens die niet wil sterven
Zonder einde aan zijn lied
En wat moet ik accepteren als ik diep in mijn bestaan
Niet wil leren dat dit leven ooit voorbij zal gaan

Soms denk ik 's avonds even aan de dood
Hoe hij komen zal om ook mij op te halen
En waar blijf ik dan met al mijn kletsverhalen
Dan denk ik even aan de dood

En als ik in mijn bed lig, dan voel ik mij zo triest
Als een mens die zijn gedachten telkens
Aan de dood verliest
En ik zoek naar het leven en ik voel weer het gemis
Dat er pas als ik geslapen heb een nieuwe morgen is

Soms denk ik 's avonds aan de dood
En ik voel me dan volkomen overbodig
Want wie heeft mijn korte leven nu nog nodig
Ook al weet ik dat er meer is na de dood

Soms denk ik 's avonds even aan de dood
Maar ik zoek de troost van liefde die zal groeien
Dat God nu al iets van eeuwigheid laat bloeien
Want dan draagt Hij al mijn wanhoop om de dood

En daarom moet ik steeds weer leren schuilen
Bij die Vader die mij in Zijn armen sloot
Ook al zal ik met de hele wereld huilen
Maar dan denk ik, dan denk ik, 's avonds
Toch anders aan de dood