Er vaart een jacht in de Middellandse Zee
Het doorklieft alle golven, want de wind zit mee
En hij leunt achterover, geniet in zijn stoel
Tot de top zou hij komen, hij kent nu dat gevoel
En de zon gaat onder en de zon komt op
Maar vanavond gaat zij helaas weer onder

Er loopt een vrouw in een eindeloze stoet
Haar gezicht is gezwollen, open en bebloed
En ze loopt nergens heen
Want ze weet hoe het gaat
Dat de dood niet zal rusten
Zijn duizenden verslaat
En de zon gaat onder en de zon komt op
Maar vanavond gaat zij gelukkig weer onder

Er spreekt een man in een grote wereldstad
Het hotel heeft vier sterren, ze voeren een debat
Iedereen heeft belangen, levensgroot
Ook al gaan er vanavond wel weer honderden dood
En de zon gaat onder en de zon komt op
Maar vanavond gaat zij gewoon weer onder

En ik sta in de tuin op een stralende dag
Ik denk weer aan gisteren, wat ik toen zag
Maar mijn ogen zijn blind van het licht om mij heen
En ik wankel

Ik zie kleuren van bloemen en kleuren in nood
Ik zie grazige weiden en velden van dood
En ik kan niet geloven dat het altijd zo blijft

Er zit een smaak aan mijn ontbijt
Het is een smaak die ik vermijd
Want die smaak is bitter en die
Raak ik niet meer kwijt

We leven door in een wereld van verschil
Als het moet, zijn we minstens twee minuten stil
We schrijven een giro, we doen onze plicht
En wie zal mij vertellen waar het dan aan ligt

En de zon gaat onder en de zon komt op
Ik voel me wanhopig, toch geef ik niet op
Want ik weet van een Man en ik drink uit de bron
En men noemt Hem de Zoon en
Men noemt Hem de Zon