Soms als de radio zo maar een liedje speelt
Word ik opeens zo bedroefd
Ook als er helemaal niks is om droevig te zijn
Lijkt het net of mijn keel bijna dicht wordt geschroeft
Dan moet ik plotseling aldoor maar slikken
Terwijl ik net nog iets leuks heb gedaan
Ik voel in mijn ogen de traantjes zo prikken
Ik ben niet verdrietig en toch moet ik slikken
Hee Robert, waar komen die tranen
Waar komt dat gevoel nou vandaan

Sommige dingen die maken je droevig
En anderen maken je blij
Traantjes van vreugde
Of traantjes van melancholie
Dat gebeurt af en toe soms
Opeens ook bij mij

Hoe is die megalokie dan gekomen
Hahaha melancholie
Ja hoe kom je d'r aan
Hoe kunnen zomaar je tranen gaan stromen
Terwijl je net van iets moois zat te dromen
Hee Robert, hoe kan je nou huilen
Wanneer je iets leuks hebt gedaan

Melancholie is vaak net als een lachbui
Waarom het gebeurt weet je niet
Soms door een klank die je hoort
Of een geur die je ruikt
Of wanneer je aan zee een zonsondergang ziet

Ja maar ik schaam me toch ook wel een beetje
Schamen? Waarvoor?
Voor die mekalogie
Melancholie
Ja, maar zo'n woord dat vergeet je
Ik schaamde me echt voor mijn tranen
Maar weet je Robert
De radio speelde zo'n droevige ehhh.
Melodie?
Ja, melodie!

Soms worden mensen opeens melancholisch
Gewoon door de klank van muziek
Niet van verdrietig maar omdat ze genieten
Van fluit of viool of trompet
Dat heet romantiek
Oh ja dat klopt
Want dat was een trompetter
Dat ene stukje zit steeds in mijn kop
Luister maar...
Mooi he
Hee waarom huil je nou...
Rob?