Een meisje, een kind nog
Een hoofddoek, een sjaal om
Twee treurige ogen die kijken naar al die soldaten
Met laarzen en honden, die op het perron staan
En schreeuwen en duwen en slaan met hun zware geweren
Op ruggen van angstige mensen op weg naar de poorten
Van Auswitsch

Een kind nog, wat ziet ze
Misschien wel haar moeder die lost wordt gerukt van haar vader
Wanhopig verloren, ontredderd
De deur van de trein waar ze in zit
Een beestenwagon wordt zo dadelijk ruw dichtgesmeten
En daarna hermetisch vergrendeld
Die gaat pas weer open in Auswitsch

En daar na, hoe vaak nog
Hoe vaak heeft die trein nog gereden
Naar Auswitsch en Dachau
Vol mensen als vee in het slachthuis gedreven
Op weg van de hel naar de waanzin
Hoe vaak nog

Een jongen, een kind nog
Zwart piekhaar, half naakt
Met een doek om zijn tengere heupen
Zijn ouders gestorven bij bombardementen
Vietnam is ontbladerd door gifgas en napalm
En hij zwemt wanhopig
Op zoek naar een plaats in die stampvolle boot
Vol met vluchtende mensen de hel uit

Een kind nog, wat hoopt hij
Misschien wel dat daar op die boot
Nog een neef of een oom zit
Die voor hem wil zorgen
En als ze dan eenmaal aan wal zijn gegaan
In een land zonder oorlog, dat alles dan goed is en vredig
En dat is zijn laatste gedachte
Dan slaat die granaat in, de waanzin

En daarna, hoe vaak nog
Hoe vaak zijn er boten vertrokken
Vol doodsbange mensen
Op zoek naar een plek om in vrede te leven
Op weg van de hel naar de waanzin
Hope vaak nog

Een vliegveld, een vliegtuig
Een hoofddoek, grijs piekhaar
Twee treurige ogen die kijken
Naar al die gezonde soldaten
Met honden die doen wat ze op is gedragen
In naam van de democratie
Die geen raad weet met angstige, vluchtende mensen
Op weg naar de waanzin van morgen

De leiders verklaren dat Nederland vol is
We hebben geen geld en geen ruimte
Dus stoppen we mensen in kampen
En noemen ze dan illegalen
Justitie beoordeeld hun aanvraag
En als ze niet Arisch genoeg zijn
Dan moeten ze terug naar hun eigen ellende
Hun Auswitsch

Hoe vaak nog, hoe lang nog
Hoe vaak zal een vliegtuig vertrekken vol doodsbange mensen
Terug naar de plaats van hun eigen verschrikking
Op weg van de heel naar de waanzin
Hoe lang nog
Hoe lang nog Hans
Hoelang nog Wim
Hoe lang nog Frits