Nannette, kom toch weer bij mij
Ons huis maakte jij knus en blij
Al is ook ons huisje niet groter
Dan een kamertje van twee bij drie
Na jouw vertrek is dat vertrekje
Een pakhuis vol melancholie
'k Begrijp 't toch echt niet, Nannette
Je kwam bij mij heus niets te kort
We hadden tesamen een lepel
En ook nog tesamen een bord
En jij mocht van mij altijd zitten
Op de enige stoel, ik bleef staan
En als er geld was kocht ik eten
Waarom ben jij dan weggegaan
Nannette, kom toch weer bij mij
Ons huis maakte jij knus en blij

Nannette, om jou te verrassen
Gaf ik ons huis een grote beurt
Ik heb 'r de vaalgrauwe muren
Met lipstick karmijnrood gekleurd
En alle versplinterde ruiten
Heb ik nu gedicht met karton
Dat is dan misschien wel wat somber
Maar koel is 't, zelfs bij veel zon
En heus, Nannet, dat halve duister
Is praktischer nog bovendien
Nu hoef je'r nooit meer te stoffen
Omdat je 't stof niet meer kunt zien
Nannette, kom toch weer bij mij
Ons huis maakte jij knus en blij

Toch kom je terug, 'k weet 't zeker
Wij hadden 't zo goed met elkaar
Dus hou'k nog steeds jouw plaatsje open
In mijn tweedehands twijfelaar
't Is al een half jaar geleden
Dat jij opeens de benen nam
Da's nu lang genoeg hoor, Nannette
'k Wou dat je maar weer bij me kwam
Je moet ook wel weer bij me komen
Want ik heb als herinnering
De lakens precies laten liggen
Zoals op de dag dat jij ging
Ach, kom toch weer bij me, Nannet
Ik wil schone lakens op bed