Hij stapte het toneel op in zijn smetteloze pak
We lagen slap om zijn eerste grap en hij stak ze in zijn zak
't Wordt lachen gieren brullen riep hij door de microfoon
Want hij sprak altijd met de ijdelheid van een koning op een troon

Hij was om op te vreten en wat wilde die
Het weten god vergeten ijdel wist ie heel precies
Dat de lach regeerde want de hele zaal scandeerde bis bis bis bis

Hij schrok opeens er hing een donker draadje aan zijn kraag
Hij gaf een ruk, trok zijn jasje stuk en zijn broek kwam naa romlaag
Hij krabde aan zijn oor en hup zijn oor viel op de grond
Zijn kleren, maar ook zijn huid en haar vlogen over in 't rond

Hij stond zich op te vreten rukte links en rechts
Verbeten bont, daar viel zijn kop daar vloog zijn hersenvlies
Maar de lach regeerde zelfs terwijl hij explodeerde bis bis bis bis

Een knaleffect en met die act gaf de komiek de geest
Maar de zaal enoot, het verschil was neit groot
Hij was altijd al dood, morsdood geweest

Hij lag uiteen gereten, maar mensen opeens temeer
Gereed hem op te vreten op te vreten op te vreten op te vreten
Op te vreten lachen gieren brullen bleefhet hoofddevice
En de lach regeerde en de hele zaal scandeerde bis bis bis bis