Een foto in de krant, een klein dood meisje
Haar mond half open en haar ogen dicht
Een wipneus en vooruitstekende tanden
Als je het goed bekijkt geen mooi gezicht
Volgens het onderschrift dood aangetroffen
In zo'n pension waar niemand niemand kent
Gelieve de politie op te bellen
Als u per ongeluk familie bent

Ze lijkt zo'n jaar of zeventien geworden
Daar ze ook voorlopig op geschat
Want uit haar spullen werd geen mens wat wijzer
Behalve dan dat ze haast niks bezat
De kleren die ze droeg, een plastic tasje
Wat klein geld en een nogal vuile spuit
Plus drieentwintig duur betaalde dromen
Herkenbaar aan de prikken in haar huid

En het zal natuurlijk best haar eigen schuld zijn
Ik ben niet zo goed thuis op dat gebied
Want wie aan dat soort dingen gaat beginnen
Die vraagt toch om ellende, is het niet?
Maar ik moet steeds weer naar die foto kijken
En denk: is er nou niemand die haar mist?
Ze had mijn eigen dochter kunnen wezen
Hoe weet ik eigenlijk dat ze het niet is