Ik ben een kind van rijke ouders, ik ging in Engeland naar school
Ik heb nooit iets moeten worden en dat ben ik nu dan ook

Ik heb een man die veel vergadert
Het grote huis is altijd stil
Dus ik kan alles doen en laten wat ik wil

Ik volg een cursus in theater, een cursus Afrikaanse dans
Een cursus Russische roulette met een goeie overlevingskans

Ach ja, ik maak het leven spannend
Maar het heeft zo weinig zin
Want ik zie in alles steeds weer de herhaling

En ik ik ik ik verveel me, Ik verveel me,
Ik verveel me dood, Ik verveel me,
Ik verveel me, Ik verveel me dood

Want de wereld is zo grijs, meneer Bos
De wereld is droog brood, ja

Zo af en toe een avontuurtje, ik weet er alles van
Maar het is nauwelijks nog vreemd gaan
Het zijn de vrienden van m'n man

En ik praat met jonge muzikanten, die ik in het theater zie
Ik praat over hun partitures
Maar ik ken niets van muziek

Want ik ik ik ik verveel me, Ik verveel me,
Ik verveel me dood, Ik verveel me,
Ik verveel me, Ik verveel me dood

Want de mensen zijn zo saai, hé meneer Bos
De mensen zijn droog brood

Jij gelooft niet in de liefde, jij bent ijs dat nooit meer smelt
Jij vindt tederheid een zwakte, alleen gezond verstand, dat telt, ja ja

Zo kan je alles relatief zien, tot er niets meer overblijft
Zo kan kiespijn even erg zijn als een mens die honger lijdt

Maar nee, nee, U verveelt zich, U verveelt zich,
U verveelt zich dood, U verveelt zich,
U verveelt zich, U verveelt zich dood
Terwijl in Afrika 100 miljoen mensen liggen te verhongeren

Maar nee, nee, nee, madame, madame, madame verveelt zich
Zij verveelt zich, zij verveelt zich dood
Zij verveelt zich, Zij verveelt zich, Zij verveelt zich dood

Jammer, het leven verveelt haar dood
Jammer, het leven verveelt haar dood
Jammer, het leven verveelt haar dood