Haar zogenaamde vrienden
Komen niet zo vaak meer langs
Ze sturen enkel bloemen
Die ruiken naar hun angst
En als ze komen houden ze
Hun warme jassen aan
Ze praten over niets
Ze kijken haar niet aan

Zij lacht nog net als vroeger
Ook al voelt ze zich wat slechter
Maar zij is van voor de oorlog
Dus ze heeft geleerd te vechten
Ze praat niet veel, ze denkt en drinkt
De tijd als dure wijn
Ze vraagt zich af hoe de wereld
Zonder haar zal zijn

Het is te groot voor woorden
Dit gevoel is te groot
Te groot voor woorden
Dit gevoel is te groot
Wat ze voelt is te groot voor woorden

Haar gedachten dwalen af
Langs de wegen in haar hoofd
Naar het verleden naar een liefde
Waarin ze altijd heeft geloofd

En zo droomt ze door de dagen
Met de weemoed en ze wacht
Op de kinderen die niet komen
En op de laatste lange nacht

Ze zit te staren in haar stoel
En elk uur maakt jaren ouder
En naast haar zit de dood
Als een soort van schrille troost
Met z'n armen om haar schouder

En het is te groot voor woorden
Dit gevoel is te groot
Het is te groot voor woorden
Dit gevoel is te groot
Wat ze voelt is te groot
De dood
Is te groot
Voor woorden