Als bakvis van zestien met de meisjes zo saam
Was altijd m'n leuze
De man van mijn keuze
Dat moet er een zijn
Met een heel mooie naam
Het liefste nog Rudy
En dan donker, of Harry
Of Johnny maar dan blond
Of wat denkt u van Larry?

Maar kom ik nu zo'n vriendinnetje tegen
En ze vragen hoe heet ie?
Dan lach ik verlegen

Want de mijne heet Piet, Piet
Doodgewoon Piet
En noem ik hem Pietro
Dan antwoordt hij niet
Geen Peter, geen Perry
Dan heb ik zo'n herrie
Hij zeg: al die onzin is goed voor een lied
Dus noem ik hem Piet, Piet, Piet

Als wij 's avonds saampjes naar de bios toe gaan
En we zien Ingrid Bergman
Daar is die heus weg van
En ik zie dan dat daar met een zoen wordt gedaan
Wanner ze na zijn omhelzing kreunt: oh Johnny
Dan denk ik: dat doe ik ook straks thuis met mijn honey
Maar meestal rust op zoiets dan geen zegen
Want kreun ik: oh Piet
Dan valt het zo tegen

Want de mijne heet Piet, Piet
Doodgewoon Piet
En noem ik hem Pietro
Dan antwoordt hij niet
Geen Peter, geen Perry
Dan heb ik zo'n herrie
Hij zeg: al die onzin is goed voor een lied
Dus noem ik hem Piet, Piet, Piet

Toch als ik mijn man nu eens heel goed bekijk
En ik kijk in zijn ogen
Die mij nooit nog bedrogen
Dan ben ik met hem toch de koning te rijk
En mocht ik dan ook eenmaal de vreugde beleven
En een zoon, een stamhouder, het leven te geven
Dan lijdt het geen twijfel hoe die zou heten
Want lijkt hij op manlief, u mag het wel weten

Kijk dan heet hij heus Piet, Piet
Doodgewoon Piet
Want ach in zo'n naampje
Daarin zit het hem niet
Geen Peter, geen Perry
Geen Harry, geen Larry
Maar als die als pappie het leven beziet
Dan noem ik hem Piet, Piet, Piet