Vonkenregens spatten van de blokken op de wapperende handen
Bij het flakkerende vuur dat tegen oostenwind in woedt
'T is daar het noorden, ander weer, een ander uur
Geen plaats daar voor kleine zorgen
Geen tijd voor schijnheiligheid
Harde dagelijkse strijd verspert de blik op morgen
Barre eenzaamheid
De hardste mannen jagen buiten in hun vacht in weer en wind
En bij het licht van zuster maan
Oude buren werden rovers
Je moet er achteraan, je moet er achteraan
Het is daar God en het bestaan
In vormeloze hutten waar hulpeloze vaders babydochters verwelkomen
En waar vrouwen zonen baren, zonder dokter, zonder morren
Men ontvangt daar nooit bezoek of 't is een team van de VN
Haast onmiddellijk gevolgd door een ploeg van CNN
Het is daar een ander uur in de historie
En het leven meestal niet van lange duur
Waar mensen wonen

Maar in de schemer sidderen de warme handen
In de schemer de verliefde jonge blik
In de schemer tast de tong op jonge tanden
In het schemerlicht

Meer naar het zuiden heersen hitte en het zand van de woestijn
Een oude vorst van kwade faam
En het is daar droog en heet, en elk voorwerp heeft nog steeds zijn oude
naam, zijn oude naam
De kookpot en de kussens (die soms zetel zijn soms bed), een fles cola, de
TV
Stromend water is er niet en striemend brandt de hete zon
Want waar kwamen ze vandaan
Van een land meer naar het noorden dat door oorlog werd geteisterd
En door honger werd geveld
Land waarvan de naam heet opwelt in de tranen voor degenen die gedood
zijn
Of in de hoge golven zijn verdwenen
Naam die opwelt in de tranen van degenen die het haalden
Over heel de ruige zee tot aan dit droge hete land
Waar het welkom minder warm was dan ze hadden mogen hopen
Na vele dagen varen en vele dagen lopen

Maar in de schemer sidderen de warme handen
In de schemer de verliefde jonge blik
In de schemer tast de tong op jonge tanden
In het schemerlicht

En dan de film van de geliefden van Brug Negen in Parijs
Juliette Binoche, zo heel ver weg en zo dichtbij
Zij - zelf van huis - met de man met de ampullen binnen handbereik
Het glas dat kraakt en dan de prik die in je eigen ader raakt
En stuit op iets waar je van schrikt
Het is niet mooi en niet verfijnd
Maar dan godzijdank het vuurwerk aan het eind

Maar in de schemer sidderen de warme handen
In de schemer de verliefde jonge blik
In de schemer tast de tong op jonge tanden
In het schemerlicht

Voor mijzelf zing ik dit niet of zing ik dit wel voor mezelf?
Of voor jou? ik weet het niet ik weet het wel:
Ik zing dit voor mijn zoons die ik liefheb en vertrouw
Maar boven alles zing ik dit voor mijn vrouw
Voor de vrouw van wie ik zielsveel hou