en de zon schijnt op de krant die neerploft
met een dof, onheilspellend geluid
en hij gaat me niets leren en niets laten zien
maar het geluid kruipt onder mijn huid

en de zon luistert mee naar het ritme
van een donker, bonkend geluid
ik denk hier klopt nooit iets, hier voegt nooit iets
maar het ritme kruipt onder mijn huid

want zo klinkt mijn straat, de straat waar ik woon
zo klinkt mijn straat, smerig en schoon
zo klinkt mijn straat die zich zelden vertoont
mijn straat, mijn straat, mijn straat

en de zon schijnt mild op de stenen muur
gebouwd voor wat ze verbergt
ik denk, denk niet in dagen, tel ieder uur
en lig stil en voel hoe het werkt

zo is mijn straat, de straat waar ik woon
zo is mijn straat, smerig en schoon
zo is mijn straat die zich zelden vertoont
mijn straat, mijn straat, mijn straat

en de zon versterkt alle geuren
maar de hitte is slecht voor de lucht
maar de hitte opent de deuren
en de hitte kietelt de tucht

zo ruikt mijn straat, de straat waar ik woon
zo ruikt mijn straat, smerig en schoon
zo ruikt mijn straat die zich zelden vertoont
mijn straat, mijn straat, mijn straat