refr.:
Waar is het theater van vroeger
Met z'n pluche en z'n franje, champagne voor twee
Met z'n harlekijns en balletten
Met z'n dames en drama's en variete
Met z'n helden en vedetten
Met z'n klatergouden show
Met z'n minnaars, z'n slanke soubrette
En z'n tragische witte Pierrot

De jonge held, met fiere blonde knevel
Sterft op de planken met z'n bordpapieren zwaard
En spreekt in verzen zelfs tot aan het bittere einde
En de schurk fluistert terzijde in zijn aangeplakte baard
De hoge heren in de dure loges
Zijn verliefd op de actrice tot en met
En daarboven joelt het volk, dat op de richel
Voor een stuiver alle plaatsen tot de laatste heeft bezet

refr.

Maar achter 't doek is 't altijd koppen tellen
Komedianten vrezen steeds een lege zaal
Want lege zalen, dat betekent lege beurzen
Geen bezoekers en geen centen, geen applaus, geen avondmaal
Maar al zijn ze van 't publiek afhankelijk
Ze bespotten dat publiek maar al te graag
En geen censuur weerhoudt een harlekijnstirade
Als geengageerd theater voortkomt uit een lege maag

refr.

Is alles uit, en is 't doek voor't laatst gevallen
Dan wacht het betere publiek een duur souper
En de toneelgroep ruziet in een kil theater
De soubrette van 't gezelschap is weer met zo'n rijkaard mee
De harlekijn heeft zich weer fiks bedronken
De karakterspeler maakt alweer een rel
En met veek krakeel verdelen ze de centen
En verdwijnen in de schemer van een armelijk hotel

refr.