De maan schijnt boven Tahiti In de bar ontmoet ik een lady De band speelt "Mijn hoela, mijn troela ben jij." Ik vraag: Drink een whiskey met soda met mij Ze blijft staan gebaren, daarbij roept ze wat Mijn Tahitiaans is helaas niet je dat Ze wil iets vertellen, heeeel interessant En in haar emotie grijpt zij naar mijn hand
refrain: Voel Wat ik bedoel Want woorden verkrachten Je ware gedachten Woorden te heftig of woorden te koel Voel... wat ik bedoel
Nog steeds schijnt de maan op Tahiti En glanst in het haar van de lady De band neemt een break, maar zij babbelt maar door Ik een en al oog en een halfbakken oor Ik vind haar zo intelligent en zo echt Alleen, ik versta niet wat of zij nou zegt Ze lijkt zo verward en ze lijkt zo verstoord Haar ware gevoelens krijgt zij niet verwoord
refrain
De maan zakt boven Tahiti Net als het humeur van de lady Ze trekt aan mijn jasje en roept zo iets van "Me hai hila hoela hila hoeli han!" Ze kijkt of ze denkt: "Wat ben jij voor een vent?" Ik vraag: "Spreekt u Engels, I don't understand." En dan spreekt haar mondje, een mondje zo fijn "A phone-call from Holland, your wife on the line...!"