Verleden week zat Ome Janus bijna zat in 't cafe
Toen kwam er een mooie meid die zei: "Zeg schoonheid, ga je mee?"
Maar plotseling werd Janus bleek en riep opeens: "He, zeg
Wie weet er waar m'n tanden zijn, m'n kunstgebit is weg"

refr.:
Ome Janus heeft z'n kunstgebit verloren
Jongens, jongens wat een pech
Al z'n charmes zijn weg
Ome Janus heeft z'n kunstgebit verloren
Hij loopt te zoeken als een gek
Zonder tanden in z'n bek

De kastelein, de mooie meid, ja, iedereen zocht mee
De kroeg werd overhoop gehaald, men keek zelfs in de tap
M'n oom liep in de zenuwen en was ten einde raad
Hij zei: "Ik kan toch zo niet met die juffrouw over straat

refr.

Onvermoeibaar werd het zoeken vele uren voortgezet
Toen werd 't al gauw de hoogste tijd, maar niemand wou naar bed
Het was een grote bende daar en iedereen was druk
Alleen m'n Ome Janus zat te bidden op z'n kruk

refr.

's Morgensvroeg (?) werd Ome Janus wakker met een gil
Hij klauterde pijnlijk van z'n kruk en greep toen naar z'n bril
De kastelein zei sloom: "He, wat ligt daar nou op je kruk
Verrek, dat is je kunstgebit, maar hij is een stukkie stuk"

refr.(2x)