We stappen opgewekt naar buiten en ik draag
Het grote pak, dit is het laatste voor vandaag
Het duurt nu toch al ongeveer een dag of tien
We hebben alle ooms en tantes al gezien
We liepen bij de buren even binnen
En ook bij alle vrienden en vriendinnen
Nu nog enkel de collega van mijn vrouw
Die het ons anders kwalijk nemen zou

We zetten pas de eerste stappen op de straat
"Maar kijk eens aan wie er daar nu voor ons staat!"
Och God, die kerel, waar ik dat nu aan verdien
Ik doe een poging om er vrolijk uit te zien
"Nee toch, die goeie ouwe Jan van Akker
Hoe is dat nog met jou, mijn beste makker?"
Hij zegt: "Ik was net onderweg naar jou"
Ik zie de wanhoop in de ogen van mijn vrouw

Een half uur later zijn we toch weer onderweg
Gelukkig ging die zeurkous nog vlug weg
Al zat ik een moment serieus in de puree
Hij had een zelfgemaakte kaastaart voor ons mee
Mijn vrouw gaf dan maar 't pak voor haar vriendin
Met die fles likeur van vorig jaar erin
Even later vertrok Van Akker zelfvoldaan
Want hij moest dringend nog maar iemand anders gaan

Het is op straat nog echt een drukte van belang
Al zeven uur en 't halve dorp is nog op gang
We raken door 't gedrang bijna niet door
Zo loop ik plots, pardoes op de pastoor
Hij zegt: "Ik zal 't maar niet verhulle
Maar ik was eigenlijk net onderweg naar ulle"
Daarop geeft hij mijn vrouw een doos bonbons
En ik geef hem die kaastaart maar van ons

Na nog wat babbel en wat wensen zijn we weg
We zullen ons nog mogen haasten zeg
Maar wie staat daar, net als we voorbijgaan, in z'n deur
"Euh, goede avond, beste wensen, Drecteur"
"Maar kom toch binnen, beste mensen, neem een stoel
Dat vind ik aardig hoor, meneer Evenepoel"
Met rode wangen geef ik hem het pakje door
Je weet wel, die bonbons van de pastoor

We drinken inderhaast een bodempje cognac
En daar verschijnt zijn vrouw met een groot pak
Ze zegt: "Al hield ik zelf zoveel van deze snoes
Toch zal u ongetwijfeld blij zijn met die poes!"
Ik prijs haar gulheid en bedank haar voor 't cadeau
"Maar we moeten gaan, al spijt het ons nog zo"
Eens buiten moet ik horen van mijn vrouw
Of ze die kat nu wel aan Ria geven zou

We staan te hijgen voor de deur en bellen aan
Die wordt zowaar direct opengedaan
Ria zegt: "Hallo, kom toch binnen" en ze lacht
"Eigenlijk had ik jullie nog wat vroeger verwacht
Dan had je de pastoor misschien ook nog gezien
En Jan van Akker was hier ook bovendien!"

Na een stuk kaastaart nemen we afscheid aan de deur
En als dank voor de kat krijg ik een fles likeur
We staan weer buiten en we kijken mekaar aan
"Zie ons hier nu met onze fles likeur weer staan"
Ik zeg: "Kom schat, we hebben nog geluk gehad
Stel je voor dat we hier nog liepen met die kat!"
En als we thuis zijn gaat de fles weer in de kast
Allicht komt ze voor volgend jaar nog wel van pas
Ten slot' is geven toch, zo leert ons de moraal
Meer nog dan krijgen, het best van allemaal