een hele tijd geleden dat kwam wel vaker voor, werden rare verhalen gefluisterd in mijn oor. het ging over bevruchting dat vond ik wel wat naar, als vader moeder zoende kwam steeds de ooievaar.
we waren met zijn tienen dat vond ik wel wat veel, mijn pa was vaak bezopen of zat in een bordeel, en als tie dronken thuiskwam dan was ons huis te klein, dan ging ik snel naar boven en zong dan dit refrein.
tijdens het leven gebeurt er soms wel veel, zo zit naar mijn smaak het vorkje in de steel. heb je gezondigt en toont daarna berouw, dan komt vanzelf wel het aapje uit de mouw.
mijn opa was een brandweer ging dagelijks door het vuur, toen stortte er een dak in en daarna de buitenmuur. nu heb ik slechts èèn foto van hem op het dressoir, en hoor ik de sirene dan kijk ik stil daarnaar.
maar later als ik groot ben heel stoer en heel erg sterk, dan ga ik bij de brandweer want dat lijkt mij mooi werk. en als ik door het vuur moet en ik doe me pijn, dan denk ik aan mijn opa en zing dan dit refrein.