Jij bent die man die alsmaar door ons huis liep
Die bij ons douchte, sport keek, tafel dekte
Die vaak bij moeder, soms in een fauteuil sliep
Het schijnt dat jij 't ook was die mij verwekte

Maar ook al ben ik voor de helft jouw genen
En zijn we bloedverwanten voor de wet
We hebben niets gemeen dan 't algemene
Baardgroei, okselzweet, skelet

Vader, met je volle leraarstas
Vader, steeds geliefd bij elke klas

Voor jou geen poëzie en geen piano
Geen snelle grap en liefst ook geen debat
En als het toch moest, dan met de diepgang van een kano
Geen platitude was jou ooit te plat

Vader, steeds die zware leraarstas
Vader, zo geliefd bij elke klas

Natuurlijk, je hebt veel te dikwijls vergaderd
Als vader gefaald, want amper gevaderd
Maar stel, stel dat je 't helemaal anders gedaan had
Hoe dicht zouden wij elkaar dan zijn genaderd?

Dat jij niets gaf, daar valt wel mee te leven
Dat heb ik als verliespost afgeboekt
Maar waarom ben ik toch al die tijd beleefd gebleven
En heb ik jou niet schreeuwend stijfgevloekt?

Vader, ik mis je, ben ik bang
Vader, ik mis je
Al mijn leven lang