Er was eens, 't klinkt als een sprookje
Een man met wat al te veel geld
En nu wordt 't heus onwaarschijnlijk
Hij was 'r niet eens op gesteld
Zijn vrienden, vooral zijn vriendinnen
Vertrouwde hij daarom maar half
Hij zag in hun liefde te duid'lijk
De aanbidding van 't gouden kalf
Toen trok hij alleen in den vreemde
En leefde er simpel en arm
Hij zocht er de vrouw van zijn dromen
Die fluisteren zou in z'n arm

refr.:
Geef me maar een hutje op de hei
En een enkel bedje voor ons bei'
Ver van alle domme, ijd'le mensen
Die zich enkel weelde wensen
Samen, liefste, zullen wij daar leven
En niets anders hoef je mij te geven
Dan je hart, mijn schat
En zo leven wij
In een hutje op de hei

Hij leerde in z'n nieuwe leven
Hoe weinig men is zonder geld
En dat op een jongen, die arm is
De vrouwen niet erg zijn gesteld
Toch vond 'ie, 't klinkt als een sprookje
Tenslotte zijn kostbare schat
Een vrouw die 't heel niet kon schelen
Dat hij geen vermogen bezat
Haar kon 't gouden kalf niet verleiden
Hoe klopte zijn hart, ach zo blij
Toen zij, stil geleund in zijn armen
Sprak van een hutje op de hei

refr.

Zij zeide: "Ik houd niet van weelde
Die ijdele praat laat me koud
Ik ben al tevreden, m'n liefste
Wanneer je maar veel van me houdt"
Toen trouwden ze stil en eenvoudig
Nog hield hij zich arm, de schavuit
Maar toen 't verbond was gesloten
Sprak zij: "Schei daar nou maar mee uit
Dacht jij dat ik dat ooit geloofde
Mijn jongen, dan heb je 't verkeerd
Voordat ik je trouwde uit liefde
Had ik eerst goed geinformeerd"

refr.