Mijn man zingt een oud liefdesliedje
In de schemering na het diner
Mijn vriendin leunt tegen de vleugel
En zingt zachtjes met hem mee
En ik zit in een hoekje gedoken
Mijn hart is zo zwaar van verdriet
Hun stemmen klinken zo aardig saam
't Is al een heel oud liedje
Veel lange jaren geleden
Toen heb ik dat nog eens gehoord
Toen heeft het mijn hart gestolen
En m'n meisjesrust verstoord
Hij was ook zo knap en innemend
Hij zong, 't was op een soiree
Ik leunde tegen de vleugel aan
En zong zachtjes met hem mee
Toen kruisten zijn blikken de mijne
En hij zag me zo smekend aan
Dat ik werelden van zaligheid
Voor me open voelde gaan
En al wat een vrouw heeft te geven
Dat gaf ik aan hem maar alleen
Maar sedert die avond vervlogen er
Zo heel vele jaren heen
En ik heb in die jaren ervaren
Dat de liefde gaat snel voorbij
Waarom zingt hij het liedje nu
Dat hij eenmaal zong voor mij
Wat zit je daar, er wordt gesproken
Mijn vriendin lachte luid, te luid
Het licht vlamt op en de schemer is heen
En het liedje is uit, is uit