Een ster ging te ver Een ster ging te ver En dat mogen sterren niet doen Ze zijn toch door ons aan de hemel gezet Ze mogen in de kamer, tot vlak bij ons bed Ze mogen alles hebben op ieder gebied Maar geen eigen mening, dat niet
Hebt u Mies nog dit jaar van haar voetstuk zien vallen Een prachtig gezicht, op het slot van de dag We wachtten er op, we keken met ons allen En om tien over tien precies zag je haar vallen Een kamer vol kijkers riep: Ach Wij belden met vrienden, wij belden met vreemden Wij waren gekwetst en gegriefd en wij weenden Een oud-kolonel met een stem uit het graf Riep: Nou nog die Klapwijk, dan zijn we er af!
Een ster ging te ver Een ster ging te ver En dat mogen sterren niet doen En als ze het toch doen, dan voor straf Dan breken wij Mies en haar Dorp maar weer af Ik vraag net zo lief morgen achter haar rug Mijn geld en me dosie terug
En hebt u Bomans gezien, op die avond in het Kurhaus Het euvel te ver gaan grijpt gauw om zich heen En later, die frater, deed er ook al aan mee Die spotte met God en gebod en de G Een kamer vol kijkers riep: Neen Wij belden de bisschop, wij belden de kerken Wij houden van grapjes, maar binnen de perken Wij zongen gezamenlijk voor onze tv Het Lied der Gekwetsten, Vers 2
Een ster ging te ver Een ster ging te ver En dat mogen sterren nooit doen Het ontaardt ook zo gauw in gezagsondermijnen Vanavond ook geen grappen over mr.Marijnen Al zou u het willen, hij valt niet te kraken Ik moet hem nog helemaal maken