Ik was nog jong
Toen het begon
Mijn leventje was onbezorgd
Ik zag alleen de zon
Ik lummelde wat rond
Had lak aan geld
De wereld was een schouwtoneel
En ik de held
Ik plande 1000 dingen
had alles in de hand
Maar al mijn luchtkastelen
Bouwde ik op los zand
Het leven kreeg van dag tot dag
Geen enkele zin
En dat het snel vervloog
Zie ik nu pas in

Ik had geen doel
Geen strategie
er was zoveel muziek in mij
en poezie
ik liet niemand zich bemoeien met
mijn bestaan
ik had nog zoveel drank tegoed
nog 100 jaar te gaan
ik liep mezelf voorbij
ik had geen rust
de vlugge meiden ook
veel te snel gekust
ik dacht heus wel eens na
zocht het gesprek
maar als ik er op terug kijk
was het allemaal geklets b
ik was zo jong
en ondoordacht
de dagen leken zoet
de nachten zacht
de dwaasheid van mijn jeugd
hield me op de been
het duurde lang voor ik de leegheid zag om me heen
de liefde was een spel
dat ik pas doorzag
toen de warmte doofde in een vrouwen lach
mijn vrienden,ach ik vroeg van hen
soms veel te veel
nu sta ik als een oude clown
op een leeg toneel
ik had me enigszins op wat
begrip verheugd
hoewel ik als verloren zoon
nooit heb gedeugd
ik voel dat ik naar ontkenning neig
maar toch de rekening krijg
van de dwaasheid van mijn jeugd