Ik denk wel eens ik stop met jou
Ik weet al voor mezelf
Dat ik het toch nooit doe
Gewoon de deur dicht en dan weg
Het lijkt zo simpel
Maar ik zou niet weten hoe
Soms ben je weg en zit ik hier
En vraag mezelf dan af
Waarom ik wacht op jou
Het toe te geven kan ik niet
En dat gezond verstand hier gek van worden zou

misschien is het onmogelijk met jou te leven
maar ik wil niet anders
want wat je nu ook doet
nee niemand, niemand anders maakte zo veel los in mij
Alleen maar jij

Je bent soms onuitstaanbaar
Verwacht dan dat ik aardig ben tegen jou
Je lacht altijd om houden van
Maar ik weet dat je eigenlijk niet zonder kan

misschien is het onmogelijk met jou te leven
maar ik wil niet anders
want wat je nu ook doet
nee niemand, niemand anders maakte zo veel los in mij
Alleen maar jij

Je laat me lachen laat me huilen laat me leven
’k ga door het vuur voor jou
je maakt me vrolijk soms verdrietig dan weer razend
nee jij toont nooit berouw
ik wil je soms wel haten maar dan smelt ik weer van binnen
als je naar me lacht
maar wat jij ook doet
nee niemand niemand anders maakte zoveel los in mij
alleen maar jij

ik wil je soms wel haten maar dan smelt ik weer van binnen
als je naar me lacht
maar wat jij ook doet
nee niemand niemand anders maakte zoveel los in mij
alleen maar jij